ภายใต้รอยยิ้มกว้างขณะชูถ้วยรางวัล “Rookie of the Year 2025” (หน้าใหม่ยอดเยี่ยมแห่งปี) ใครจะรู้ว่าภายในใจของ เฟร์มิน อัลเดเกร์ เด็กหนุ่มผู้ห้าวหาญบนหลังเสือ Ducati ของทีม Gresini Racing เคยเต็มไปด้วยความสับสนและความกลัวที่กัดกินหัวใจ
เฟร์มินตัดสินใจเปิดเผยความในใจที่เก็บซ่อนมาตลอดทั้งฤดูกาล ยอมรับถึงความเปราะบาง (Vulnerability) ที่น่าเอ็นดูในช่วงต้นปี
“พูดตรงๆ นะครับ ช่วงกุมภาพันธ์ ผมเคยคิดว่า ‘หรือเราจะยังไม่พร้อมสำหรับ MotoGP?'” เฟร์มินสารภาพ “ผมเห็นรุกกี้คนอื่นเริ่มได้ดีกว่า ผมรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับรุ่นพี่ที่อยู่รอบตัว”
ความรู้สึกว่าตัวเอง “ตัวเล็ก” ในโลกใบใหญ่ เป็นสิ่งที่รุกกี้ทุกคนต้องเจอ แต่เฟร์มินเลือกที่จะเปลี่ยนความกดดันนั้นให้เป็นแรงผลักดัน จุดเปลี่ยนสำคัญคือชัยชนะแรกที่ มันดาลิกา (Mandalika) ชัยชนะที่บอกเขาและบอกโลกใบนี้ว่า เขาไม่ได้มาเล่นๆ
“ตอนนี้… ผมค่อยๆ แกะป้ายคำว่า ‘เด็กใหม่’ ออกจากหลังผมทีละนิดแล้วครับ”
บทพิสูจน์ความเติบโตที่ชัดเจนที่สุด ไม่ใช่แค่การชนะ แต่คือการตัดสินใจที่เด็ดขาดในสนามสุดท้ายที่ บาเลนเซีย ในจังหวะที่เขาตัดสินใจเสียบแซงเพื่อนร่วมทีมอย่าง อเล็กซ์ มาร์เกซ ในโค้งสุดท้ายเพื่อชิงอันดับ
มันเป็นจังหวะที่บีบหัวใจ เพราะอเล็กซ์ไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมทีม แต่เป็นเหมือนพี่เลี้ยงที่ดูแลเขามาตลอด
“การแซงเพื่อนร่วมทีมในโค้งสุดท้ายไม่ใช่ความรู้สึกที่ฟินที่สุดหรอกครับ” เฟร์มินหัวเราะแห้งๆ ยอมรับความจริง “ผมคงชอบมากกว่าถ้าคันหน้าเป็นคนอื่น… แต่ในสนามแข่ง วินาทีนั้น ผมต้องเลือกตัวเองก่อน”
ประโยคที่ว่า “ต้องเลือกตัวเองก่อน” คือเครื่องยืนยันชั้นดีว่า เฟร์มิน อัลเดเกร์ ได้ก้าวข้ามจาก “เด็กขี้กลัว” มาเป็น “นักล่า” เต็มตัวแล้ว เขารู้ดีว่าบนเส้นทางสายนี้ มิตรภาพสวยงามเสมอเมื่ออยู่นอกสนาม แต่ในสนาม… ชัยชนะไม่เคยปรานีใคร แม้แต่พี่ชายที่รักที่สุดก็ตาม